Eerste twee weken

De eerste twee weken voor mij hier in Nieuw Zeeland zitten er al weer op. En dit waren twee geweldige weken waarin ik super veel dingen heb gedaan, van wildwaterraften tot een bezoek aan Hobbiton. Maar het begon allemaal nog in het hotel in Auckland waar ik eerst een oriëntatie had. We hadden deze tweedaagse oriëntatie met tien Duitsers, een Canadees, een Frans meisje en twee Nederlanders. De eerste dag kregen we allemaal informatie over de organisatie hier, we kregen enorm veel tips over hoe om te gaan met kinderen in bepaalde situaties en kwamen de meer praktische zaken aan de orde als een Nieuw Zeelands bankaccount en simkaart. Super veel belangrijke informatie dus op deze eerste vermoeiende dag na een lange reis, maar wel erg interessant en het was prima te doen met deze gezellige groep.

De tweede dag kregen we een EHBO cursus, een theorie les autorijden (ze rijden hier links en hebben een aantal andere regels op de weg dan in Nederland, dus dat is even wennen), en informatie over trips en travels. Aan het einde van de middag werd ik daar opgehaald door mijn host mom. Zoals ik al had gezegd zijn de ouders van de kinderen gescheiden en deze week waren de kinderen bij hun vader in Australië. Dit was in principe voor mij niet heel vervelend, want zo kon ik deze week even rustig wennen. Die avond gingen we eten bij vrienden uit de straat, want mijn host mom vond het belangrijk dat ik wat mensen uit de straat leerde kennen. Toen ze die middag ook zag dat haar buren thuis waren, moesten we gelijk even langskomen, zodat ze mij kon voorstellen. Dus ’s avonds at ik in een vreemd huis met vreemde mensen en ik was totaal niet fit. Gelukkig waren het super aardige mensen die het erg leuk vonden om te horen waar ik vandaan kwam. De man zelf komt uit Engeland, dus hij kent Nederland wel een beetje. Mijn Engels is echter nog niet helemaal top, dus die avond, toen ik langzaam steeds meer moe aan het worden was, kon ik nog wel redelijk fatsoenlijk antwoord geven op hun vragen, maar mengen in het gesprek lukte totaal niet. Voornamelijk als meerdere mensen tegelijk aan het praten zijn, kan ik er niets meer van volgen, dus dan is het gewoon een beetje lachen en knikken. Al met al was het wel een gezellige avond en goed om wat mensen uit de straat te kennen, maar ik was blij toen ik die avond, na zoveel nieuwe indrukken hier in Nieuw Zeeland, in bed lag.

De volgende dag ging de moeder mij een beetje rondleiden in de buurt. Ze liet mij de school van de kinderen zien, alle plaatsen waar de activiteiten van de kinderen zijn en het centrum van mijn buurt. Onderweg kwamen een keer langs het huis van een vriendin van haar en later van haar moeder en gelijk moesten we even stoppen, zodat ze mij aan hen kon voorstellen. Na een dag vol met rijden door de buurt gingen we ’s avonds eten bij haar vriend, dus in deze eerste twee dagen heb ik al redelijk wat nieuwe mensen ontmoet. En het opvallende aan de mensen in Nieuw Zeeland is dat ze allemaal super gezellig en sociaal zijn. Op straat is iedereen in voor een praatje en als je iemand tegenkomt die je ook maar een beetje kent, groet je niet alleen, maar vraag je ook gelijk het gaat. Als iemand dat aan jou vraagt is het hier ook normaal om die persoon dan te bedanken voor het vragen hoe het met je gaat.

De zondag wilde ik met een aantal Au Pairs naar een aantal stranden gaan in het noordwesten van Nieuw Zeeland. Die ochtend was het echter enorm aan het regenen en onweren en dat is nou niet echt het juiste weer om stranden te bezoeken. Dus besloten we om gewoon bij een van ons een film te kijken. Tot dan toe kende ik nog maar een Au Pair van deze groep, ik had haar ontmoet bij de oriëntatie, dus dit was een goede gelegenheid om wat andere Au Pairs uit Auckland te leren kennen.

Die avond ging ik samen met mijn host mom, haar vriend en zijn zoon van tien naar Rotorua. Het was hier namelijk vakantie en de moeder had even een aantal dagen ‘rust’ nodig en ze vonden het erg gezellig als ik ook mee zou gaan. Nou daar zei ik natuurlijk geen nee tegen, want dit was al gelijk een mooie gelegenheid om iets anders dan Auckland van Nieuw Zeeland te zien. Zoals ik al zei wilde mijn host mom even ‘rust’ en het was in het algemeen heel relaxt, op het mountainbiken, wildwaterraften en rodelen na dan. Maar daar had ik totaal geen problemen mee, want wat was dat gaaf om te doen in deze natuur. De bossen zijn heel gaaf en er zijn hier flinke heuvels, dus dat maakt het mountainbiken super leuk. Bij het wildwaterraften was ik even bang dat het mij zou tegenvallen, aangezien ik het ook al in Canada heb gedaan en het daar super gaaf was en toen ik het vorig jaar voor de tweede keer in Frankrijk deed, was dat een stuk minder gaaf maar nog steeds wel heel leuk. Maar deze keer was het ook echt geweldig. Helaas zagen we geen beren op de oever zoals in Canada, maar het water was goed, met een hoop flinke stroomversnellingen en het gebied waar we doorheen gingen was super mooi. Wij zaten in de boot met twee mensen die om en om de raft bestuurden, waarvan een uit Nederland komt. Dat was dus super toevallig en erg gezellig. Op het einde mocht ik de raft besturen, dus met een aantal rondjes extra en een aantal meer takken in de raft, kwamen we uiteindelijk toch veilig aan de kant :). De laatste dag hadden we als activiteit de Luge, wat volgens mij rodelen is in het Nederlands. Vanaf de plek waar we dat deden, had je echt een super mooi uitzicht over Rotorua en omgeving, dus dat was wel gaaf en de Luge zelf was natuurlijk ook heel leuk. Rotorua staat normaal bekend om zijn geisers en de informatie die je daar kan krijgen over de maori’s, maar de mensen met wie ik was hadden al die toeristische dingen al gedaan, dus om dat te doen ga ik zeker nog een keer terug. Wat je nooit mist als je in Rotorua bent, is de stank van zwaveldioxide die daar overal hangt, omdat het een gebied met zeer veel geothermische activiteit is. Dit waren dus een aantal sportieve dagen in Rotorua, wat heel gebruikelijk is voor Nieuw Zeelanders, want sporten is een heel belangrijk deel van het dagelijks leven voor hen.

Dit waren dus de dagen maandag, dinsdag en woensdag en ik had daarna nog twee dagen vakantie voordat ik de kinderen ging ontmoeten. De donderdag heb ik gewoon een beetje in de buurt van het huis rondgelopen, langs de zee gewandeld die twintig minuten lopen van het huis vandaan is en vooral even een uitrust dag gehad. De volgende dag ging namelijk om zes uur mijn wekker, omdat ik naar Hobbiton ging. Het kost voor mij bijna een uur om met de bus het centrum in te komen en daar hadden wij zo vroeg mogelijk een auto gehuurd om zo lang mogelijk van de dag te kunnen genieten. Het kost voor mij een uur omdat het busverkeer in Auckland enorm chaotisch is. Op elke straathoek is wel een bushalte, maar bij de meeste haltes komen maar een of twee bussen die via een omweg naar het centrum gaan en op heel verschillende plekken in het centrum komen. Dus als je met de bus het dichts vanuit mijn huis naar het centrum wilt, of naar de andere kant van het centrum, moet je een flink aantal keer overstappen en elke overstap is weer een aantal minuten lopen naar een bushalte een aantal straten verderop. Ook wordt er meestal in de bus niet omgeroepen welke bushalte het is, dus als je de buurt niet kent heb je geen idee waar je bent. Gelukkig zijn de meeste buschauffeurs erg aardig, dus als je vraagt of ze willen doorgeven als je bij jouw halte bent, doen ze dat. Ik heb echter een keer gehad dat de buschauffeur mij halverwege de rit naar een andere bus bracht en de buschauffeur in die bus zou vertellen wanneer ik eruit moest. Er zijn echter in Auckland een aantal enorme straten en ook een aantal dubbele, dus uiteindelijk stond ik op totaal de verkeerde plek. Ach hoe meer je de bus gebruikt, hoe meer je alles gaat herkennen. Om echter heel Auckland te gaan herkennen gaat mega lang duren, want Auckland is ongeveer vijf keer zo groot als Amsterdam. Een derde van alle Nieuw Zeelanders woont in Auckland en tijdens de spitsuren kun je dat ook wel merken.

Maar ik ging dus naar Hobbiton, samen met de Nederlander van de oriëntatie, drie andere Nederlandse meiden, het vriendje van een van die meisje en twee Duitse meiden, waarvan een ook dezelfde oriëntatie had gehad. Een flinke groep dus, maar met hoe meer mensen je gaat, hoe goedkoper het huren van een auto enzo is. Hobbiton was echt heel gaaf om te zien, want we kregen daar een rondleiding en we kregen allemaal achter de schermen weetjes te horen, waardoor er nu tijdens de film veel meer dingen op zullen vallen als ik hem nog een keer zie. Ook konden we ginger beer proeven die speciaal door buren uit de omgeving voor Hobbiton wordt gemaakt. Na Hobbiton hadden we nog wat tijd over, dus hebben we de Wairere Falls bezocht. Het was een erg geslaagde dag met deze gezellige groep.

Diezelfde vrijdag waren ook de kinderen teruggekomen van Australië. Ik kwam echter vrij laat thuis, dus de kinderen lagen al te slapen. De volgende ochtend werd er echter op een gegeven moment op mijn kamer duur geklopt en kwam het meisje vertellen dat er pannenkoeken voor ontbijt waren. Dit was een super schattige eerste ontmoeting met het meisje. De rest van het weekend heb ik met de familie gespendeerd, zodat ik de kinderen een beetje leerde kennen, voordat ze naar school gingen en ik ze alleen zou hebben. De oudste jongen vindt basketbal erg leuk, dus ik heb flink wat potjes met hem gebasketbald en de moeder en ik hebben de jongste leren fietsen. Veel kinderen hier hebben een mountainbike, die ze niet gebruiken om naar school te gaan enzo, maar alleen om na school of in het weekend mee te spelen. Omdat het niet zo gebruikelijk is als in Nederland om op straat te fietsen, is het hier verplicht om een helm te dragen, maar normaliter zie je niet zo veel mensen fietsen op straat.

In datzelfde weekend heb ik ook de broer van mijn host mom en zijn vrouw en kinderen ontmoet. Zij leven een suburb verderop en de kinderen zijn van ongeveer dezelfde leeftijd, dus ze vinden het leuk om daar heen te gaan. We hebben daar zaterdagavond gegeten. Ow ja het avondeten is hier ook heel anders dan in Nederland. Als een gezin gewoon kookt, koken ze in het algemeen veel minder dan dat ik gewend ben, het zijn niet zo’n grote eters. Toen we bijvoorbeeld gingen eten bij de vriend van mijn host mom, of toen hij voor ons ging koken in Rotorua, kookte hij per persoon ongeveer evenveel als een kwart van wat ik thuis zou eten. Ze scheppen haast nooit een tweede keer op, dus toen ze er aan gewend waren dat ik meer at, mocht ik alles opmaken dat na de eerste keer opscheppen overbleef. Ik heb geen idee of dit normaal is voor Nieuw Zeelanders, of dat het gewoon toeval is dat ik net die gezinnen heb ontmoet die niet zoveel eten. Gelukkig moet ik doordeweeks zelf koken, dus kan ik net iets meer maken. De twee jongste bij mij eten trouwens echt haast niets ’s avonds, maar dat komt ook omdat ze niet zo veel lekker vinden. De oudste heeft daarentegen bijna altijd honger en eet hun restjes op. Maar dat is een uitzondering voor de kinderen die ik verder heb gezien. De dingen die ze eten, zijn tot nu toe vrij hetzelfde als wat wij eten. Echter omdat de kinderen niet zo veel lusten, moet ik elke dag iets heel basis maken, dus dat is gewoon spaghetti of hamburgers of kip met rijst of zoiets. Er wordt ook veel fish and chips gegeten, want dat is hier hun snackbar.

Nou die maandag na dat eerste weekend met de kinderen begon mijn eerste soort van werkdag. Het was een erg gezellig weekend met de kinderen geweest, maar wel even wennen, want de kinderen worden best wel anders opgevoed dan dat ik dat zou doen. Dat is echter gewoon een kwestie van aanpassen en iedereen moet even aan elkaar wennen, maar dat zou wel goed moeten komen na een paar weken. Mijn eerste werkdag was ook gelijk de allereerste schooldag ooit voor de jongste. De moeder bracht ze daarom samen met mij naar school en na school kwam ze ook thuis, om te kijken hoe het met de jongste ging en om de oudste naar tennis te brengen. Ik zou anders gelijk met drie drukke kinderen in de auto moeten en dat wilde ze mij mijn eerste dag niet aandoen. Ik had die dag dus alleen de jongste twee alleen thuis en dat ging prima. De volgende dag was ik de persoon die de oudste naar zijn activiteit moest brengen, deze keer basketbal, maar de jongste twee bleven thuis en hun oma ging op hen letten. Normaal gesproken als een van de kinderen een activiteit heeft moeten iedereen mee, omdat ze niet alleen thuis moeten blijven, maar de moeder wilde dat ik het de eerste dagen niet al te druk had, zodat ik een beetje kon wennen. Op woensdag heeft het meisje turnen en dan moet de jongste mee, terwijl de oudste tennis heeft. Op donderdag heeft de oudste weer basketbal, maar hij kan dan met iemand uit zijn team meerijden, dus dat ik gemakkelijk voor mij. Vanaf eergisteren hebben de jongste twee ook zwemmen op maandag en dat is ook tegelijk met tennis van de oudste, maar daar kan hij alleen heen lopen. Op vrijdag heeft geen van de kinderen een activiteit, dus dat is hun rustdag. In het weekend hebben de kinderen wel weer activiteiten, het meisje heeft dan korfbal en de oudste jongen heeft waterpolo. Zoals je ziet veel sporten tijdens de week, maar dat is hier heel normaal.

De eerste week werken heb ik dus overleefd en het is even wennen voor iedereen, maar over het algemeen ging het prima. Afgelopen weekend ging ik de zaterdag naar Auckland Zoo samen met het Nederlandse meisje van de oriëntatie. Daar hebben wij toen voor het eerst kiwi’s gezien! Het is natuurlijk gaver om ze hier in het wild tegen te komen, maar omdat het nachtdieren zijn is het zeer zeldzaam om ze te zien, dus dit vonden wij een goed alternatief om ze toch te zien. ’s Avonds bleef ik bij haar eten en zij woont super dicht bij een van de bijna 50 vulkanen in Auckland, namelijk Mount Wellington. Ongeveer een uur voordat de zon onder ging, hebben wij die vulkaan beklommen, zodat we de zonsondergang vanaf te top van de vulkaan konden bekijken. Dit zag er echt geweldig uit met de stad op de achtergrond. De zondag ben ik met vier Au Pairs, twee Duitse en twee Nederlandse, naar Waiheke Island gegaan. Een super mooi eiland 40 minuten met de boot van Auckland. Hier hebben ik en nog twee andere meiden voor het eerst in de Nieuw Zeelandse zee gezwommen. De lente is hier nog maar net begonnen, dus de zee was helaas vrij koud, maar het was wel weer een mooie ervaring. De stranden op dit eiland zijn namelijk echt prachtig.

Na dit weekend is mijn tweede week met de kinderen begonnen. Het is nog steeds erg wennen met ze. De moeder en ik reageren anders in bepaalde situaties, dus als wij allebei in huis zijn kan dit nogal botsen en ook voor de kinderen is dit lastig, omdat zij weer anders reageren naar ons beiden. Verder kunnen de kinderen erg goed schreeuwen en als ze iets willen, doen ze er alles aan om het te krijgen. Maar er zijn ook veel leuke momenten. Het meisje vindt het erg leuk om mijn haar te doen, dus vaak net voordat ze naar bed gaat, hebben wij even een momentje met ons tweeën waarin ze mijn haar doet. Daar komen altijd de prachtigste resultaten uit. En de jongste jongen wil mij van alles laten zien. Zo kwam hij een keer naar mij toe en zei dat ik mee moest komen om naar ‘mister skinny legs’ te kijken. Eerst verstond ik er helemaal niets van, het is erg lastig om huilende of enthousiaste snel pratende kinderen in het Engels te verstaan. Uiteindelijk toen hij mij dan maar gewoon aan mijn hand meetrok, nam hij me mee naar de wc, waar een spin op de muur liep. Deze jongen vindt dieren echt geweldig en hij gaat huilen als je ook maar de intentie hebt om een klein diertje dood te maken. Hij heeft voor alle spinnen de bijnaam ‘mister skinny legs’ en omdat deze op de muur liep, had hij allemaal wc papier op de grond, zodat de spin zacht zou landen als hij zou vallen. En zo zijn er nog meer van die superschattige typische momenten voor jonge kinderen waar ik echt van kan genieten. De oudste jongen is meer van het computeren en games op de Xbox spelen, dus hij heeft mij al een paar keer uitgedaagd voor een basketbalgame op de Xbox. Ook erg leuk om met hem te doen, maar ik speel liever in het echt tegen hem, want dan kan ik hem tenminste verslaan . Om hem te kunnen verslaan op de Xbox heb ik nog net iets meer oefening nodig :).

Dit was ongeveer wat ik de afgelopen tijd heb gedaan en ik zou nog wel veel meer A4tjes vol kunnen schrijven over gebeurtenissen en dingen die zo anders zijn in Nieuw Zeeland dan in Nederland, maar dat komt allemaal een andere keer. Voor aankomende weekenden staan er ook weer een aantal leuke trips op de planning, dus ik heb altijd wel wat om over te schrijven. Echter hoe meer dingen ik doe, hoe minder tijd ik heb om de blog bij te werken, maar dat moet maar als positief beschouwd worden!

Reacties

Reacties

jeannette van der kracht

gaaf om te lezen, fijn dat je hebt zo leuk hebt!!!! ik kijk uit naar je volgende bericht.

Lidwien en Ed

Fantastisch zo'n uitgebreid verslag! Een mooie manier om je te kunnen volgen Feije! Zo krijgen wij ook een inkijkje in het leven in Nieuw Zeeland :) Veel plezier verder !

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active