Ja hoor, de reis is officieel begonnen, want ik zit op dit moment in Dubai! Aangezien ik hier toch 9 uur moet wachten, waarvan ik er op dit moment al een ruime zes heb gehad, vind ik dit een mooi moment om mijn eerste verhaal te plaatsen. Het bericht dat er al staat is namelijk een automatisch bericht van de site, dat ik wel een erg praktisch bericht vind, dus laat ik hem maar staan. Aangezien ik hier toch nog een paar uur zit te wachten, dacht ik dat het misschien wel even kon vertellen wat voor voorbereiding ik heb gehad voor deze reis.

Een tijdje voor de examens heb ik mij aangemeld voor het Au Pair programma bij Travel Active. Om officieel aan het programma mee te mogen doen, moest ik redelijk wat formulieren invullen. Nou eigenlijk niet alleen ik, maar ook redelijk wat andere mensen moesten formulieren over mij invullen, zodat de organisatie een goed beeld van mij kreeg en vooral moest duidelijk worden dat ik goed met kinderen om kan gaan. Al deze formulieren heb ik pas na mijn examenreis ingevuld, omdat het best wat tijd zou kosten om alle dingen die ik mee moest sturen bij elkaar te verzamelen.

Toen ik het hele pakket naar Travel Active had opgestuurd, was de volgende stap een Skype interview met hen in het Engels. Pas na dit interview en het checken van mijn referenties zou duidelijk worden of ik überhaupt mee mocht doen aan dit programma. En ik was goedgekeurd, anders zat ik hier natuurlijk nu niet ?. Vanaf dat moment begon de zoektocht naar een geschikt gastgezin voor mij. Mijn pakket werd opgestuurd naar een partnerorganisatie in Nieuw Zeeland en zij gingen mij matchen met gezinnen die zich bij hen hadden aangemeld. Op dit moment zijn we met de tijd ongeveer een week voor de zomervakantie. Dat was ook het moment waarop ik drie weken op vakantie en een week op zomerkamp zou gaan. Niet bepaald handig als je elk moment een mailtje zou kunnen krijgen met het bericht dat een gastgezin contact met jou wilt opnemen. Ik heb dus een ruime vier weken in spanning gezeten, maar ik kreeg al die tijd niets te horen.

Tot de tweede week van augustus, want toen kreeg ik op de voorbereidingsworkshop, georganiseerd door Travel Active, te horen dat er een gezin was dat contact met mij op wilde nemen. Toen ik de gegevens van het gezin bekeek was mijn eerste reactie niet heel geweldig, maar ik kon het gezin natuurlijk nog nergens mee vergelijken. Aangezien het in het algemeen een prima gezin leek, besloot ik een skype afspraak met ze te maken. Dus de zondagochtend daarop was ik aan het skypen met de vader van het gezin. Na het gesprek had ik nog steeds het gevoel dat dit gezin niet helemaal bij mij paste. Voor sommige mensen zou dit echt het perfecte gezin zijn geweest, want ze zijn vrij rijk, hebben een mega huis met uitzicht over de zee, een zwembad in het huis, drie super schattige meisjes en de au pair heeft een eigen slaapkamer met badkamer. Het type soort mensen was echter niet het type dat bij mij past, dus heb ik de organisatie in Nieuw Zeeland gemaild dat ik naar een iets actiever gezin op zoek ben, in plaats van een gezin met hobby’s als ‘ browsing in shopping malls’ .

Het volgende gezin dat ik toen een paar dagen later kreeg toegestuurd, was een gezin met drie voetballende jongens. Nou dit klonk al beter ?. Dit gezin leek mij verder ook heel leuk, dus ik had weer afgesproken om de eerst volgende zondagochtend met ze te skypen. In de tussentijd had de organisatie uit Nieuw Zeeland mij nog een gezin toegestuurd met twee jongens en een meisje, dat ook met mij wilde skypen. Dit leek mij ook een erg leuk gezin, dus de dinsdag daarna ging ik met hen skypen.

Dit waren allebei erg gezellige skype gesprekken en uiteindelijk kreeg ik van beide gezinnen te horen dat ze mij wel als Au Pair wilden. Zo ga je ineens van een gezin dat eigenlijk niet bij je past, naar twee gezinnen die allebei heel leuk zijn, dus krijg je het probleem dat je een keuze moet maken. Het laatste gezin waar ik mee had geskyped gaf mij op de een of andere manier een beter voorgevoel. Dus na nog een keer een uur met hen te hebben geskyped, om zeker te weten dat ik het een leuk gezin vind, heb ik voor dat gezin gekozen. Het gezin bestaat dus uit drie kinderen, een jongen van negen, een meisje van zes en een jongen van vier. De ouders zijn gescheiden, de vader woont in Sydney en de moeder in een suburb ten noorden van Auckland en daar ben ik de Au Pair.

Nou nadat ik de keuze had gemaakt volgde de laatste voorbereidingen. Ik heb super veel mails uitgewisseld met de moeder van het gezin om natuurlijk goed voorbereid op pad te gaan. Vier weken na de keuze van de familie zou ik vertrekken, dus ik had vier weken de tijd om een reisverzekering te regelen, dingen in Nederland op te zeggen, afscheid te nemen van de mensen in Nederland en natuurlijk niet onbelangrijk een goede vlucht te boeken. Ik heb nog nooit zoveel vreemde mensen aan de telefoon gehad als afgelopen weken om alles te regelen, maar ja als je ineens per ongeluk vier dezelfde reisverzekeringen hebt afgesloten dan vraag je er ook om, om veel telefoontjes te moeten plegen. Uiteindelijk is alles gelukt, in ieder geval tot nu toe naar mijn idee wel. Afgelopen weekend heb ik afscheid genomen van familie en vrienden en maandagochtend ben ik, uitgezwaaid op Schiphol door mijn ouders en oudste broer, op het vliegtuig gestapt.

Ik zit op dit moment dus in Dubai, waar ik iets voor twaalf uur in de nacht van 26 op 27 september, lokale tijd, ben aangekomen na een vlucht van ongeveer zes en een half uur. Met Dubai is er twee uur tijdsverschil, dus in principe was het voor mij nog 10 uur, maar voor mijn gevoel was het al echt twee uur ’s nachts, omdat ik flink was uitgeput door de vlucht. Op het vliegveld hebben ze hier van die ligstoelen, dus ik ging proberen wat te slapen. Dit lukte echter net zo goed, aangezien ze niet heel fijn liggen, het hier 31 graden is, er een kind iets verderop zat dat ook heel moe was, maar dit uitte in geschreeuw, er snurkende mensen om mij heen lagen en er voor mijn gevoel om de drie minuten door een intercom drie keer voor elke vlucht werd omgeroepen als die bijna ging vertrekken en deze intercom met een zeer luide deun begon en eindigde. Na toch nog vier keer een uur een soort van te hebben geslapen heb ik op dit moment het gevoel alsof ik weer helemaal fit ben, dus die paar uurtjes ongemakkelijk slapen hebben mij toch goed gedaan. Zometeen zit ik nog 15 uur in het vliegtuig naar Sydney en na een overstap van ongeveer drie uur in Sydney en een vlucht van ongeveer drie uur vanuit Sydney naar Auckland, kom ik woensdag de 28e rond twee uur, lokale tijd, aan in Auckland. Er is op dit moment 11 uur tijdsverschil tussen Auckland en Nederland, dus in Nederland zal het dan midden in de nacht zijn.

Dit verhaal had er dus dinsdagochtend op moeten komen te staan, maar op het vliegveld in Dubai besloot internet er opeens mee op te houden. Daarom plaats het ik maar nu een ruime dag later via de wifi van het hotel. Gisteren om rond wee uur lokale tijd ben ik aangekomen in Auckland. Ongeveer anderhalf uur nadat mijn vlucht was aangekomen liep ik het vliegveld uit. De paspoort en bagage controle hier wordt uitgebreid verricht. Nieuw Zeeland zelf had ook een goed ontvangst voor mij, vertrek je in de herfst met 20 graden en zon uit Nederland, kom je in de lente van Nieuw Zeeland met 15 graden, regen en onweer aan. Ach kan het alleen maar beter worden.

Met een shuttlebusje van het hotel ben ik van het vliegveld naar het hotel gebracht waar ik de komende twee nachten slaap, omdat ik eerst nog een tweedaagse oriëntatie in Auckland heb, voordat ik naar mijn gastgezin vertrek. Op dit moment heb ik de eerste nacht in het hotel gehad, nou ik zit er eigenlijk nog in, wat het is hier vier uur ’s nachts. Doordat ik gisteren zo moe was na de vlucht ben ik gisteren aangekomen in het hotel bijna gelijk in slaap gevallen. Dit tot gevolg dat ik nu om vier uur ’s nachts klaarwakker ben. Ach, als ik deze dag tot vanavond volhoud, zit ik zo in het ritme van Nieuw Zeeland!