Aangezien ik vanaf vandaag tot zondag met de jongste twee kinderen en hun moeder naar het vakantiehuis van haar broer ga en direct daarna mijn reis naar het Zuidereiland begint, is dit mijn laatste update van 2016.

Na de vorige update had ik een vrij rustige week. Langzamerhand liepen de activiteiten van de kinderen na school naar hun einde. Zo had de oudste deze week al geen basketbal meer. Ook merkte je vanuit de school dat de zomervakantie naderde, want ze hadden allemaal leuke activiteiten. Zo moesten we de donderdag iets bakken, zodat de kinderen dit in de lunchpauze aan elkaar en de docenten konden verkopen voor een ‘golden coin’ (1 of 2 dollar). Dit geld werd verzameld voor goede doelen. Ook mochten de kinderen, tegen betaling van 1 dollar, zelf kiezen wat voor kleren ze die dag droegen, dus geen schooluniform voor een dag, dit heet hier ‘mufti day’. Dus de donderdag middag heb ik de hele middag cupcakes lopen bakken en versieren met de kinderen.

Het weekend daarop was weer een gaaf weekend, want samen met vier andere au pairs ging ik de zaterdagavond naar het concert van Coldplay! Het concert was in het Mount Smart Stadium, de thuisbasis voor het Rugby League team New Zealand Warriors. Het is een open stadium waar 47.000 mensen inkunnen, het was echter niet uitverkocht. Daar maakten wij gretig gebruik van, want tussen de plaatsen die op ons ticket stonden en het midden van het podium stond een paal, dus hebben wij een stuk betere plekken gevonden waar geen mensen zaten. Het open stadium in combinatie met de heldere hemel waarin de zon verdween en de maan en sterren tevoorschijn kwamen en dat in combinatie met deze band was gewoonweg geweldig. Iedereen had een soort van armband gekregen, die op het ritme van de muziek licht gaf in verschillende kleuren, en dit had ook een super mooi effect in het donker. Echt een avond om van te genieten! Na het concert sliepen wij met z’n allen in het huis van de au pair die het dichtst bij het stadion woonde. We hadden op de heenweg de auto bij een treinstation geparkeerd en vandaaruit de trein genomen. Toen wij echter weer terug met de trein wilden gaan, was er zo’n enorme rij voor de trein, dat wij maar besloten om een half uur naar de auto te liepen. En dat was een goede keuze, want familie van het gastgezin waar wij sliepen, die daar ook sliep, had wel gewacht op de trein en was bijna een uur later thuis. Auckland is gewoon geen topper wat betreft vervoer. Maar dat kon zeker de napret van het concert drukken, want was dat een geweldig concert!

De zondag heb ik de een na laatste wedstrijd Flippa Ball van de oudste jongen gezien, de halve finale. Die hadden ze gewonnen, dus een week later mochten ze de finale spelen! Het was die dag super lekker weer, dus de rest van de dag hebben we een beetje buiten rondgehangen. De oudste had alvast voor kerstmis een basketbal ring gekregen en die hebben ze dat weekend aan het balkon bevestigd, dus wilde hij graag wat potjes basketbal tegen mij spelen.

De week daarna had ik weer veel leuke dingen gedurende de dag gepland. Twee keer geluncht met wat vrienden, natuurlijk hardlopen op maandag en met een andere au pair ben ik op zoek gegaan naar wat geocaches hier in de buurt. Dat is de manier om bijzondere plekken te vinden, met geweldige uitzichten over Auckland waar je uit jezelf niet zo snel zou komen.

Ook na school en ’s avonds was weer lekker druk. Op maandag was de gebruikelijk zwemles en tennistraining van de kinderen. Dinsdagavond hadden we de coffee group van de au pair organisatie in het centrum, hier ben ik met wat meiden uit mijn suburb heengegaan. Woensdag was er na school een picknick en kerstoptreden van de kinderen op school. Het was super leuk om al die kinderen kerstliedjes te zien zingen. ’s Avonds hadden we de coffee group met de meiden van de suburb op het strand. Tot half elf ’s avonds hebben wij daar buiten op het strand gezeten, genietend van het uitzicht van de zee en de opkomende maan. De vrijdagavond had ik ook een relaxte avond, alleen nu een filmavond bij een vriendin thuis.

De donderdag in de avond nam de oma van de kinderen mij mee naar een straat in Ponsonby, Franklin Road. In de maand voor kerst zijn bijna alle huizen in deze straat versierd met kerstverlichting. Het huis tegenover ons huis is ook helemaal versierd met kerstverlichting en van binnen lijkt het bijna alsof je een kerstwinkel inkomt en hier leven de mensen! De vrouw die daar woont vertelde mij dat ze meestal begin november beginnen met het versieren van het huis van binnen en van buiten. Elk jaar als ze op vakantie gaan naar een ander land, komen ze wel minstens een keer in een kerstwinkel en zo hebben ze kerstsouvenirs uit alle landen. In Franklin Road weet ik niet of het er van binnen ook zo gaaf uitziet, want wij reden gewoon door de straat, maar van buiten is het heel bijzonder. Rond kerst is het ook een algemene toeristische attractie. Zo zie je maar weer dat kerst hier toch iets uitgebreider wordt gevierd dan in Nederland.

Het weekend stond voor mij ook in het teken van kerst. Zaterdagochtend en middag ben ik met twee au pairs het centrum van Auckland ingegaan en hebben we kerstcadeaus voor onze families gekocht. We waren er vrij vroeg bij, dus het was nog niet zo druk in de straten, maar als je nu het centrum in zou gaan, is er waarschijnlijk geen doorkomen aan met alle mensen die kerstinkopen doen. Het is altijd al heel druk in de straten van het centrum. Dit geeft een super mooi beeld als de voetgangers lichten op groen gaan. Op een kruispunt gaan namelijk alle voetgangerslichten tegelijk op groen. Als je dus schuin moet oversteken doe je dat in een keer en steek je niet twee straten over. Omdat er altijd zoveel mensen zijn, zie je dus een wirwar van mensen die alle kanten op gaan, zodra het voetgangerslicht groen wordt. Dat is wel even anders dan de kruispunten in Velp of Arnhem. Maar tussen deze toch wel chaos van mensen zijn wij na de gehele winkelstraat een aantal keer te hebben doorgelopen, bijna allemaal geslaagd. Het blijft toch lastig om kerstcadeaus te kopen voor mensen die je niet veel langer dan twee en een halve maand kent.

Daarna ben ik doorgegaan met wat andere au pairs van onze organisatie naar een kerstfestival in een park in Auckland. Om zeven uur zou het beginnen, maar wij hadden te horen gekregen dat je er minstens twee uur van te voren moest zijn, wilde je een goede plek hebben. Het was echter flink aan het regenen, dus besloten we om nog een uur binnen te wachten op de plek waar we om kwart voor vijf verzamelden. Toen we om zes uur richting het festival terrein liepen, was het nog helemaal niet zo druk, dus stationeerden wij onszelf onder paraplu’s vrij vooraan. Even later kwam er echter een man naar ons toe die vroeg of wij dichter bij het podium wilden gaan zitten, omdat dat beter overkwam op de camera’s. Nou dat wilden wij wel, dus kregen wij gratis VIP tickets, voor recht voor het podium. Om zeven uur, dus precies toen het begon, klaarde het op en de rest van de avond hadden we een heldere hemel boven ons. De eerste helft van het programma zongen ze allemaal kerstliedjes. Dus onder een stralende zon, terwijl iedereen daar in een T-shirt zat, zongen ze onder andere over winter en sneeuw, een super rare combinatie. De tweede helft zongen ze eigen nummers en covers van bekende nummers. Het waren allemaal super bekende Nieuw Zeelandse zangers, maar wij buitenlanders, kenden er haast niemand van. Ik had de naam van een van de zangers wel eens gehoord, maar daar bleef het ook bij. Al met al was het een super gezellige avond, die werd afgesloten met enorm spectaculair vuurwerk.

De zondag was weer een rustige dag waarop ik de finale van Flippa Ball van de oudste heb gezien, die hebben ze helaas verloren maar ze zijn nog steeds tweede. In de avond kwamen wat vrienden van de familie op bezoek en ik heb weer veel gebasketbald met de oudste. De basket hier hangt iets lager dan die zou moeten hangen en dat heeft als resultaat dat ik bijna alle schoten met gemak raak. Omdat hij nog maar tien jaar is en nog maar een jaartje basketbalt heeft hij het gevoel dat ik echt een pro ben en dat ziet hij als een enorme uitdaging om tegen te spelen. Maar toch zie ik in de weken dat ik nu hier ben, dat hij beter wordt en dat is zo mooi om te zien.

En dan komen we aan bij vorige week. Weer een week met heerlijk weer en een hoop leuke activiteiten. Maandagochtend begon weer met ons gebruikelijke rondje hardlopen, dit maal liep er ook een andere au pair mee, dus waren we met z’n drieën. Na het hardlopen ging ik samen met mijn buurmeisje naar het centrum van onze suburb om de laatste kerstcadeaus te halen. En nu twee weken voor kerst had ik al alle cadeaus!

In de rest van de week heb ik twee keer een avond met vrienden aan het strand gezeten. Het is zulk lekker weer daarvoor en zeer ontspannend nadat je een dag met kinderen hebt gewerkt. Een van de twee keer was het een afscheidsfeest, omdat een au pair uit onze suburb binnenkort naar Australie vertrekt, naar een nieuwe familie. Het is heel raar om al afscheid te moeten nemen van mensen, terwijl ik het gevoel heb dat ik hier nog maar net ben. Verder heb ik een keer geluncht met de oma van de kinderen, waarbij zij mij ook een hele tour door een andere suburb van Auckland gaf. Ook heb ik een dag aan het meer gezeten en op vrijdag moest de koffer van de kinderen weer ingepakt zijn, omdat ze weer het weekend met de vader gingen doorbrengen. Echter deze vrijdag waren ze al om twaalf uur klaar met school, omdat het de laatste dag voor de zomervakantie was. Dus al rond 1 uur pikte de vader de kinderen op en had ik een heerlijke vrije middag. Een goede start van weer een geweldig weekend.

Zaterdag ging ik namelijk met een andere Nederlander en twee Duitse meiden (dit keer niet allemaal au pairs) richting het noorden. De eerste stop was bij een super gezellige markt in Matakana. Mensen van de wijde omtrek komen elke zaterdag op deze markt af. En dat kan ik mij voorstellen, want wat hangt daar een gezellige sfeer! Heel toevallig kwamen ook mijn hostkinderen en hun vader op deze markt af. Denk je eindelijk een rustig weekend te hebben zonder je hostkinderen in de buurt, kom je ze op jouw trip tegen. Toen wij even stonden te praten, bleek dat wij later op de dag ook dezelfde boottoer gingen doen, zij echter een uur later dan wij. De kinderen probeerden toen de vader over te halen om hun boottoer te verzetten naar dezelfde tijd als die wij hadden, maar hij vond dat ik wel wat rust verdiende en ik niet ook nog met de boottoer met de kinderen opgescheept zou zitten. Het zou ook te veel gedoe worden om hun tijd te veranderen, dus hebben we dat uiteindelijk niet gedaan. Na de markt gingen wij dus naar de plek waar de boottoer was. Dit was bij Goat Island. Dit is een marine reserve, dus vissen hier is verboden, wat als gevolg heeft dat er een hoop mooie vissen zitten. Met de boottoer gingen wij deze vissen spotten, want een deel van de bodem van de boot bestond uit glas, dus je kon gemakkelijk het water inkijken. Zo hebben wij een aantal pijlstaartroggen en adelaarsroggen gezien en nog een hoop andere vissen waarvan ik de namen eigenlijk al weer ben vergeten. We hadden een zeer enthousiaste schipper die ons enorm veel informatie gaf, maar het was te veel om allemaal in het Engels te kunnen onthouden. Het was in ieder geval een geweldige toer rond het eiland en ook het strand waarvandaan de boot vertrok was echt prachtig. Toen wij met de boot weer aankwamen, stonden mijn hostkinderen daar te wachten, omdat ze de boottoer na ons hadden. Toen ik van de boot afkwam, kwamen de jongste twee super enthousiast op mij afrennen en begonnen ze, terwijl ze mij beiden knuffelden, te vertellen hoe erg ze uitkeken naar de boottoer. Toen zij de boot opgingen hebben wij nog even op dit heerlijke strand gezeten en zijn we daarna doorgegaan naar het volgende strand waar we die dag heen wilden gaan. Dit was in Anchor Bay in Tawharanui Regional Park. Een strand misschien nog wel mooier dan het strand bij Goat Island. Omdat het zo’n heerlijk mooi strand was hebben wij hier de rest van de namiddag in het water gelegen, op rotsen geklommen, van rotsen af het water in gezwommen en gerelaxt op het super mooie strand. Het is namelijk de laatste dagen gemiddeld 21 graden Celsius, dus een prima temperatuur hiervoor. Na in het begin van de avond, met pijn in ons hart, afscheid te hebben genomen van dit geweldige strand, zijn we Mount Victoria in Devonport (een suburb van Auckland) opgegaan en hebben we hier met uitzicht op het centrum de zonsondergang gezien. We konden deze dag niet beter afsluiten!

De zondag viel een beetje in het niets bij deze zaterdag, maar je kunt natuurlijk niet altijd zo’n heerlijke dag hebben. Zondag heb ik namelijk een beetje spullen verzamelt voor de aankomende vakantie en met mijn buurmeisje in het centrum van onze suburb afgesproken. Even een dagje relaxen rondom het huis dus.

Na dit weekend moest ik nog twee dagen alleen met de kinderen werken en daarna komen we bij vandaag aan. Maandag rond twee uur bracht de vader de jongste twee kinderen terug naar huis van hun weekend. De oudste ging met hem mee naar Australië om daar kerst en oud en nieuw te vieren. Ik had dus een gezellig middagje met de vijf en zesjarige waarin we allemaal spelletjes in het rond het huis hebben gedaan.

Dinsdag had ik ze vanaf zeven uur ’s ochtends. Aangezien de au pair organisatie een kerstparty had georganiseerd in het Cornwall Park in Auckland, besloten we om daar heen te gaan. Het was weer een super mooie dag, dus een dagje naar het park kon prima. Een vriendin van mij die een straat verderop woont en hostkinderen heeft die op dezelfde school zitten als die van mij ging ook, dus wisten we zeker dat de kinderen andere kinderen kenden om mee te spelen. Dit was voor mij de eerste keer dat ik zelf de Harbour Bridge over moest rijden en aangezien het wegennetwerk van Auckland super chaotisch is, ben ik eerst drie keer verkeerd gereden voordat ik op de juiste plek in het park aankwam. Maar uiteindelijk bereikten we het park en konden de kinderen op de foto met de kerstman, nadat ze een cadeautje van hem hadden gekregen, ze hebben hun gezicht laten schminken en hebben een aantal touwtrekwedstrijden gedaan. Toen het georganiseerde gedeelte voorbij was, besloten ik en de au pair met kinderen van dezelfde school om even verderop in het park naar een speeltuin te gaan, waar de kinderen nog voor twee uur hebben gespeeld. Hier was ook een andere (Duitse) au pair met zijn hostkinderen, niet van onze organisatie en we kenden hem ook niet, maar de kinderen konden goed samen spelen en het was voor ons ook gezellig. Volgens mij is Auckland echt overladen met Duitse au pairs als je ziet hoe vaak je ze tegen komt.

Na al die tijd buiten te hebben gespeeld, waren de kinderen aardig moe, want toen ik met ze thuis aankwam, lagen ze beiden te slapen in de auto. Van die vermoeidheid was echter de rest van de dag niets meer te merken, maar daar hoefde ik gelukkig niet mee te dealen want onverwachts was de moeder eerder van werk teruggekomen, dus had ik vanaf drie uur een vrije middag. Die heb ik besteed aan de laatste dingen voor de vakanties gekocht en ingepakt.

’s Avonds ging ik met de kinderen, hun moeder en een vriendin van het meisje die bleef slapen, naar andere vrienden en met hen naar een huis dat compleet versierd was voor kerstmis. En het waren niet alleen een hoop lampjes, kerstmannen en rendieren in de tuin, maar de lampjes op een hoge neppe kerstboom vormden samen een sprekende kerstboom. Het was een grote show met onder andere kerstmuziek. Echt niet normaal hoeveel tijd en geld deze mensen hierin moeten steken, maar voor ons echt geweldig om te zien. Dit wekt toch wel een beetje het kerstgevoel op, dat ik in het algemeen niet echt heb, want het is zomer. We gaan straks barbecueën op kerstavond en ik ga twee weken op zomervakantie naar het Zuidereiland. Dit klinkt voor mij niet normaal om rond kerst te doen, maar het is wel een geweldige ervaring!

En omdat ik zometeen naar het vakantiehuis ga en vandaaruit direct doorga naar het Zuidereiland, zeg ik nu maar vast: ‘Fijne feestdagen en een gelukkig nieuw jaar allemaal!’.